تفاوت توکن و کوین چیست؟

می‌دانیم که اصطلاحات کوین (coin) و توکن (token) را خیلی شنیده‌اید و شاید سخت باشد که تفاوت این دو را به درستی بیان کنید. ولی مطمئن باشید بعد از خواندن این مقاله نه تنها تفاوت این دو را به خوبی درک می‌کنید بلکه خیلی بیشتر در این خصوص یاد می‌گیرید. قبل از شروع این مورد هم بگیم که به کوین‌ها، سکه هم می‌گویند و تفاوت بین کوین و توکن در بلاکچین، کاربردها و پیاده‌سازی آن‌هاست. خوب، بریم سراغ ادامه داستان تا همه چیز رو در مورد کوین و توکن یاد بگیریم.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

سکه یا همان کوین‌هایی مانند بیت کوین و لایت کوین بر روی بلاکچین‌های بومی خود عمل می‌کنند، به بیانی دیگر یعنی این رمزارزها بلاکچین مختص یا بومی خود را دارند. این بلاکچین‌ها دفترهای غیرمتمرکز و امنی هستند که تمام تراکنش‌های مربوط به کوین‌های مربوطه را ثبت می‌کنند.

از سوی دیگر، توکن‌ها بر روی پلتفرم‌های بلاکچین موجود، مانند اتریوم، بایننس یا غیره با استفاده از قراردادهای هوشمند ایجاد می‌شوند. همانطور که می‌دانید این قراردادها، قراردادهای خود اجرا با شرایطی هستند که مستقیماً در کد نوشته شده‌اند.

به بیانی ساده‌تر یعنی توکن‌ها بلاکچین مخصوص و بومی ندارند و بر روی بلاکچین‌های دیگر پیاده‌سازی می‌شوند. توکن‌ها می‌توانند دارایی‌های مختلفی از جمله دارایی‌های دیجیتال، دارایی‌های دنیای واقعی یا حتی دسترسی به خدمات خاص در یک پروژه را نشان دهند. برخلاف کوین‌ها، توکن‌ها بلاکچین مستقل خود را ندارند. در عوض، آنها به زیرساخت بلاکچینی که بر روی آن ساخته شده‌اند متکی هستند.

کوین‌ها به عنوان ارز اصلی بلاکچین خود عمل کرده و تراکنش‌ها را تسهیل می‌کنند و شبکه را از طریق استخراج یا سایر مکانیزم‌های اجماع ایمن می‌کنند. 

درک این تفاوت بین کوین و توکن برای سرمایه‌گذاران، توسعه‌دهندگان و علاقه‌مندانی که در دنیای رمزارزها هستند، خیلی مهم است. در ادامه این مقاله به صورت کامل به این تفاوت‌ها می‌پردازیم.

کوین (Coin) چیست؟

همانطور که گفتیم، کوین، ارز دیجیتال یا رمزارز بومی یک شبکه بلاکچین خاص است که به عنوان واحد ارزش اساسی در آن اکوسیستم عمل می‌کند. کوین‌ها نقش اساسی در تسهیل تراکنش‌ها دارند، به عنوان وسیله مبادله، واحد حساب و ذخیره ارزش عمل می‌کنند، البته که با رشد بیشتر صنعت رمزارزها این نقش و مزایا در حال گسترش نیز هستند. فراتر از تراکنش‌های مالی، هدف اصلی کوین‌ها ارائه عملکردهای اساسی در شبکه‌های مربوطه است و آنها جزء جدایی‌ناپذیر مکانیزم‌های اجماع بلاکچین خود هستند.

 کوین‌ها به مشارکت‌کنندگان شبکه، مانند ماینرها یا ولیدیتورها (validators)، انگیزه می‌دهند تا یکپارچگی و امنیت بلاکچین را با پاداش دادن به آنها با کوین‌ها یا هزینه‌های تراکنش حفظ کنند. در اصل، این کوین‌ها رگ حیات شبکه‌های آن‌ها هستند. به عنوان مثال برای اینکه بتوانید تاییدکننده تراکنش‌ها یا همان ولیدیتور در شبکه اتریوم باشید، باید مقدار معینی کوین اتر در شبکه استیک کنید.

بهترین کوین‌ها

همیشه سرمایه گذاران به دنبال بهترین ویژگی‌هایی هستند که کوین‌های خاص را انتخاب کنند. در خصوص نقش کوین‌ها توضیح دادیم، حالا در این بخش می‌خواهیم به ویژگی‌هایی  بپردازیم که برای انتخاب کوین‌ها مهم هستند. برای این ویژگی‌ها می‌توانیم به امنیت، مقیاس‌پذیری و تمرکززدایی به‌عنوان عوامل حیاتی اشاره کنیم، البته که عرضه در گردش، هدف کوین، حجم بازار آن کوین هم خیلی مهم به حساب می‌آید. بیایید چند نمونه از بهترین کوین‌ها را مثال بزنیم. اولین مورد بیت کوین است، پیشگام رمزارزها، که همچنان به دلیل ویژگی‌های امنیتی قوی و مقبولیت گسترده‌اش ارزش دارد. اتریوم که به دلیل عملکرد قرارداد هوشمند خود شهرت دارد، به دلیل تطبیق‌پذیری آن در ایجاد برنامه‌های غیرمتمرکز همچنان مورد علاقه است. بایننس کوین (BNB) هم با کاربرد خود در اکوسیستم بایننس می‌درخشد و کارمزد تراکنش‌های کاهش یافته و موارد استفاده مختلف را ارائه می‌دهد. کوین‌های معروفی هم مثل TRX و ADA هم داریم که هر کدام به تنوع و نوآوری در فضای دارایی دیجیتال کمک می‌کنند.

BTC

اغلب از بیت کوین به عنوان پیشگام قلمرو ارزهای دیجیتال یاد می‌شود. بیت کوین که در سال 2009 توسط شخصیت ناشناسی به نام ساتوشی ناکاموتو ایجاد شد، در یک شبکه همتا به همتا عمل می‌کند و نیاز به واسطه‌های مالی سنتی را دور می‌زند. ویژگی‌های بارز آن شامل عرضه محدود 21 میلیون کوین است که با ارزهای فیات سنتی در تضاد است. فناوری بلاکچین بیت کوین شفافیت و تغییر ناپذیری تراکنش‌ها را تضمین می‌کند و امنیت و اعتماد را افزایش می‌دهد. بیت‌کوین به‌عنوان یک ذخیره‌کننده ارزش، با تعداد زیادی از موسسات و افراد که پتانسیل آن را به‌عنوان یک محافظ در برابر تورم و یک نوآوری مالی خاص در نظر گرفته‌اند، به رسمیت شناخته شده‌ است. گذشته از این، رمزارز شبکه بیت کوین هم با نماد BTC وجود دارد. برای مطالعه بیشتر در مورد بیت کوین توصیه می‌کنیم سری به مقاله “بیت کوین چیست” بزنید.

ETH

اتریوم (ETH)، با معرفی عملکرد قرارداد هوشمند، دنیای دیجیتال را متحول کرد. اتریوم که در سال 2015 توسط خالق اتریوم،ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin)، و تیمی از توسعه‌دهندگان راه اندازی شد، به عنوان یک پلتفرم غیرمتمرکز عمل می‌کند که امکان ایجاد برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) و قراردادهای هوشمند را فراهم می‌کند. چیزی که اتریوم را خاص می‌کند، تطبیق‌پذیری آن است که به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد تا مجموعه گسترده‌ای از برنامه‌ها را روی بلاکچین خود بسازند. اتر (ETH)، ارز دیجیتال بومی این پلتفرم، برای تسهیل تراکنش‌ها و پرداخت هزینه خدمات محاسباتی استفاده می‌شود. تعهد اتریوم به تقویت نوآوری و انتقال آن به مکانیزم اجماع اثبات سهام با اتریوم 2.0 نشان‌دهنده تعهد آن به مقیاس پذیری و پایداری است. برای مطالعه بیشتر در مورد اتریوم توصیه می‌کنیم سری به مقاله “اتریوم چیست” بزنید.

TRX

ترون (TRX)، یک بازیکن خاص در عرصه رمزارزها، توسط جاستین سان در سال 2017 با هدف ایجاد یک اینترنت غیرمتمرکز تاسیس شد. ترون که بر روی بلاکچین خود فعالیت می‌کند، با حذف واسطه‌ها در صنعت سرگرمی دیجیتال، تولیدکنندگان را توانمند می‌کند. TRX، ارز دیجیتال بومی شبکه ترون، تراکنش‌ها را تسهیل می‌کند و به عنوان انگیزه‌ای برای مصرف‌کنندگان عمل می‌کند. توان عملیاتی بالا و هزینه‌های پایین ترون، آن را به یک پلتفرم جذاب برای برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) و پروژه‌های بازی تبدیل کرده است. برای مطالعه بیشتر در مورد ترون توصیه می‌کنیم سری به مقاله “ترون چیست” بزنید.

ADA

کاردانو(ADA)، توسط چارلز هاسکینسون تأسیس شد و توسط IOHK توسعه یافت، به دلیل تعهد خود به پایداری، مقیاس‌پذیری و قابلیت همکاری متمایز است. کاردانو که در سال 2017 راه اندازی شد، با هدف ارائه زیرساخت ایمن و مقیاس پذیر برای توسعه برنامه‌های کاربردی غیرمتمرکز (DApps) و قراردادهای هوشمند است. چیزی که کاردانو را منحصر به فرد می‌کند، رویکرد علمی دقیق آن با تمرکز بر تحقیقات و اصول آکادمیک به توسعه است. ADA، رمزارز بومی پلتفرم کاردانو، برای تراکنش‌ها، استیکینگ (staking) و حاکمیت در اکوسیستم مورد استفاده قرار می‌گیرد. الگوریتم اجماع کاردانو بهره‌وری انرژی را ارتقا می‌دهد و آن را به یک بلاکچین دوستدار محیط زیست تبدیل می‌کند. برای مطالعه بیشتر در مورد کاردانو توصیه می‌کنیم سری به مقاله “کاردانو چیست” بزنید.

BNB

بایننس کوین (BNB)، جایگاه خود را به عنوان سنگ بنای اکوسیستم بایننس، یکی از بزرگ‌ترین صرافی‌های ارزهای دیجیتال در جهان، مستحکم کرده است. BNB که در سال 2017 توسط چانگپنگ ژائو (Changpeng Zhao) ،بنیانگذار بایننس، معرفی شد، فراتر از یک کوین صرافی ساده، تکامل یافته است و تعداد بی‌شماری از ابزارهای کاربردی را در پلتفرم بایننس ارائه می‌دهد. دارندگان BNB از کاهش کارمزد تراکنش سود می‌برند و آن را به انتخابی عالی برای معامله‌گران  تبدیل می‌کند. با استفاده از زنجیره هوشمند بایننس، BNB عملکرد خود را با تسهیل ایجاد و اجرای برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) و قراردادهای هوشمند گسترش می‌دهد و سایر پلتفرم‌ها را به چالش می‌کشد. تطبیق پذیری BNB با ادغام آن در پروژه‌های مختلف، فروش توکن و به عنوان وسیله‌ای برای پرداخت کالاها و خدمات، بیشتر گسترش می‌یابد.

توکن (Token) چیست؟

در خصوص توکن‌ هم در ابتدای مقاله خدمت شما عزیزان توضیح دادیم. برخلاف رمزارزهایی مانند بیت کوین یا اتریوم که به عنوان ارزهای مستقل عمل می‌کنند و بلاکچین اصلی خودشون را دارند، توکن‌ها بر روی پلتفرم‌های بلاکچین موجود با استفاده از پروتکل‌های استاندارد شده مانند ERC-20 یا زنجیره هوشمند بایننس (BEP-20) ایجاد می‌شوند. این توکن‌ها می‌توانند دارایی‌های مختلفی از جمله سهام مالکیت در یک پروژه، حق رای یا حتی دارایی‌های دنیای واقعی مانند املاک و مستغلات را نشان دهند. 

توکن‌ها اغلب نقش اصلی را در تسهیل برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) و تقویت عملکرد قراردادهای هوشمند دارند. همچنین کاربران می‌توانند توکن‌ها را برای اهداف مختلف در اکوسیستم بلاکچین مبادله، استیک یا استفاده کنند.

انواع توکن

توکن‌ها را می توان به چندین دسته طبقه‌بندی کرد که معروف‌ترین آن‌ها یوتیلیتی توکن‌ها، توکن‌های اوراق بهادار، توکن‌های پرداخت و استیبل کوین‌ها هستند. البته که موارد دیگری نیز وجود دارد که به آن‌ها می‌پردازیم و همچنان با پیشرفت فناوری امکان اضافه شدن به این موارد نیز وجود دارد. هر یک از این دسته‌بندی‌ها دارای ویژگی‌ها و موارد استفاده خاصی هستند که نیازهای متنوع اکوسیستم بلاکچین را برآورده می‌کند.

Utility Token

یوتیلیتی توکن (utility token) نوعی توکن است که برای دسترسی به یک محصول یا خدمات خاص در یک اکوسیستم بلاکچینی استفاده می‌شود. برخلاف توکن‌های اوراق بهادار، که نشان‌دهنده مالکیت در یک شرکت یا دارایی هستند، یوتیلیتی توکن هیچ گونه سهام مالکیت یا سرمایه‌گذاری در یک پروژه را ارائه نمی‌کنند. یوتیلیتی توکن‌ها برای دسترسی کاربران به عملکردها یا خدمات خاص در یک شبکه غیرمتمرکز کار می‌کنند.

 یوتیلیتی توکن‌ها انواع مختلفی دارند و اغلب برای تشویق کاربران به مشارکت در شبکه با ارائه پاداش یا تخفیف برای استفاده از توکن برای دسترسی به خدمات شبکه استفاده می‌شوند.

 برخی از نمونه‌های این توکن‌های عبارتند از توکن گس اتریوم Ethereum’s gas token که برای پرداخت هزینه تراکنش در شبکه اتریوم و بایننس کوین که برای پرداخت هزینه معاملات در صرافی ارز دیجیتال بایننس استفاده می‌شود.

می‌توانید برای مطالعه بیشتر در مورد توکن گس اتریوم، به مقاله گس فی اتریوم مراجعه کنید.

Stablecoin

استیبل کوین‌ها به عنوان پل مهمی بین نوسانات ارزهای دیجیتال سنتی و ثبات ارزهای فیات در ارزهای دیجیتال ظاهر شده‌اند. استیبل کوین‌ها که برای حفظ یک ارزش ثابت طراحی شده‌اند، معمولاً به ارزهای سنتی مانند دلار آمریکا متصل می‌شوند. تتر (USDT)، USD Coin (USDC) و DAI نمونه‌های معروفی هستند که هر کدام از مکانیزم‌های مختلفی برای دستیابی به ثبات قیمت استفاده می‌کنند. این دارایی‌های دیجیتال نقشی محوری در تسهیل معامله یکپارچه دارند و به عنوان پناهگاهی برای سرمایه‌گذاران در طول نوسانات بازار عمل می‌کنند و پروتکل‌های مالی غیرمتمرکز (DeFi) را تقویت می‌کنند. 

Governance token

توکن حاکمیتی (governance token) یک رمزارز است که به دارندگان این حق را می‌دهد که در حاکمیت یک پروتکل مشارکت کنند. این توکن‌ها بر روی پلتفرم‌های بلاکچین مانند اتریوم ساخته شده‌اند و دارندگان را قادر می‌سازد تا از طریق رای‌گیری در فرآیندهای تصمیم‌گیری یک پروژه شرکت کنند.

چندین مدل حکومتی مختلف وجود دارد. با این حال، در بیشتر موارد، قدرت رای هر دارنده توکن متناسب با تعداد توکن‌هایی است که در اختیار دارند. بنابراین، اغلب هر چه کاربر توکن‌های حاکمیتی بیشتری داشته باشد، بیشتر می‌تواند بر آینده پروژه تأثیر بگذارد.

مطالب مرتبط: سری به مقاله دائو چیست بزنید تا بیشتر با مورد نقش این توکن‌ها در یک اکوسیستم آشنا شوید.

Social Tokens

توکن‌های اجتماعی (social tokens)، ارزهای دیجیتالی هستند که توسط سازندگان برای کسب درآمد از محتوایشان صادر می‌شوند. اغلب، این توکن‌ها با هنرمندان، نوازندگان و تأثیرگذاران رسانه‌های اجتماعی مرتبط هستند، اما منحصر به افراد مشهور نیستند. هر فرد یا برندی می‌تواند از این توکن‌ها برای ساخت اکوسیستم وب3 استفاده کند.

این ارزهای دیجیتال علاوه بر تقویت پایگاه طرفداران آنلاین، جریان درآمد جدیدی را برای صادرکنندگان توکن فراهم می‌کنند. از آنجایی که توکن‌های اجتماعی روی بلاکچین‌های غیرمتمرکز قرار دارند، جمع‌آوری سرمایه و تعیین هزینه‌های حق امتیاز دائمی برای سازندگان آسان‌تر است. همچنین توکن‌های اجتماعی راهی را برای صادرکنندگان فراهم می‌کنند تا امتیازات و پاداش‌های وفاداری را به طرفداران خود ارائه دهند.

هدف توکن‌های اجتماعی این است که هم سازندگان محتوا و هم طرفداران آن‌ها همان‌طور که سازنده به خوبی از آن بهره می‌برد، سود ببرند.

Wrapped token

توکن‌های رپد شده (Wrapped crypto)، ارزهای دیجیتالی هستند که به ارزش یک رمزارز اصلی یا دارایی‌هایی مانند طلا، سهام، املاک و مستغلات متصل شده‌اند و روی پلتفرم‌های دیفای کار می‌کنند.

دارایی اصلی در یک خزانه دیجیتال رپد می‌شود و یک توکن جدید برای انجام معاملات در پلتفرم‌های دیگر ایجاد می‌شود. توکن‌های رپد شده به دارایی‌های غیربومی اجازه می‌دهند در هر بلاکچین استفاده شوند، پل‌هایی بین شبکه‌ها ایجاد کنند و قابلیت همکاری را در فضای ارزهای دیجیتال پیاده‌سازی کنند. به بیانی ساده‌تر اگه شنیدید بیت کوین رپد شده یعنی توکن همان ارزش بیت کوین را دارد ولی روی بلاکچین دیگری سوار است.

Security token

اوراق بهادار نمایش بخشی از مالکیت یا حقوق یک دارایی یا یک شرکت است. حال همین موضوع اگر در بلاکچین باشد تبدیل به توکن اوراق بهادار می‌شود.

به عنوان یک دارایی سرمایه گذاری، یک توکن اوراق بهادار یک دارایی دیجیتال است که نشان دهنده مالکیت یا سایر حقوق است. ارزش را از یک دارایی یا دسته‌ای از دارایی‌ها به هر کسی که کلید خصوصی توکن را در اختیار دارد، منتقل می‌کند. به زبان ساده، توکن‌های اوراق بهادار یا همان سکیوریتی توکن‌ها شکل دیجیتالی سرمایه‌گذاری‌های سنتی مانند سهام، اوراق قرضه یا سایر دارایی‌های اوراق بهادار هستند.

Payment token

توکن‌های پرداخت (payment tokens) نوع دیگری از توکن‌ها هستند که خالص‌ترین شکل ارزهای دیجیتال را نشان می‌دهند. این نوع توکن اغلب به عنوان وسیله پرداخت در نظر گرفته می‌شود.

معمولاً، توکن‌های پرداخت هیچ عملکرد یا پیوندی با سایر پروژه‌های توسعه ندارند. به طور کلی، هدف این ارزهای دیجیتال این است که به عنوان پول نقد یا طلا و وسیله پرداخت عمل کنند.

آنها برای فعال کردن خرید، فروش و سایر تراکنش‌های مالی طراحی شده‌اند و همچنین بسیاری از عملکردهای مشابه ارزهای قدیمی مانند دلار آمریکا یا یورو را ارائه می‌دهند.

همچنین توکن‌های پرداخت به عنوان یک روش جایگزین برای پرداخت و مبادله استفاده می‌شوند. هدف اصلی آنها این است که ابزاری غیرمتمرکز برای خرید و فروش کالاها و خدمات بدون واسطه‌های سنتی باشند.

همانطور که گفتیم تفاوت و همه موارد لازم را در خصوص کوین و توکن خدمت شما عزیزان بیان کردیم. حال به سوالات متداول در این خصوص می‌پردازیم.

سوالات متداول در مورد تفاوت‌های کوین و توکن

1. چه چیزی توکن‌ها را از کوین‌ها متمایز می‌کند؟

 توکن‌ها و کوین‌ها اغلب به جای یکدیگر استفاده می‌شوند، اما در ماهیت اساسی خود متفاوت هستند. کوین‌هایی مانند بیت کوین یا اتریوم، ارزهای دیجیتال مستقل با بلاکچین خود هستند، در حالی که توکن‌ها بر روی بلاکچین‌های موجود ایجاد می‌شوند و از پروتکل‌های استاندارد شده استفاده می‌کنند. کوین‌ها به طور مستقل عمل می‌کنند، در حالی که توکن‌ها به زیرساخت پلتفرم‌های بزرگتر بلاکچین متکی هستند.

2. توکن‌ها چه نقشی در اکوسیستم رمزارزها دارند؟

توکن‌ها نقش‌های متنوعی در اکوسیستم ارزهای دیجیتال ایفا می‌کنند، به عنوان ابزاری برای دسترسی به DAppها، نشان دهنده مالکیت در دارایی‌ها، ارائه حقوق حاکمیتی در سازمان‌های غیرمتمرکز و به عنوان دارایی‌های دیجیتال منحصر به فرد مانند توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) هستند. 

3. آیا می‌توان توکن‌ها و کوین‌ها را به جای هم استفاده کرد؟

در حالی که اصطلاحات اغلب به جای یکدیگر استفاده می‌شوند، توکن‌ها و کوین‌ها به دلیل تفاوت‌های ساختاری آنها نمی‌توانند به جای یکدیگر استفاده شوند.