کلمه عبور تراکنش چیست؟ + نکاتی در مورد تراکنش ارزدیجیتال

کلمه عبور تراکنش یکی از مکانیزم‌های کلیدی برای تأمین امنیت رمزارزها و دیگر دارایی‌های رمزنگاری شده به شمار می‌رود. در این مقاله، به بررسی این که کلمه عبور تراکنش دقیقاً چیست و چگونه می‌توان با استفاده از آن تراکنش‌های ارز دیجیتال را ایمن‌تر کرد، می‌پردازیم همچنین به شرح نکاتی در مورد تراکنش‌های بیت کوین مثل (مقایسه تراکنش‌های داخلی و خارجی) می‌پردازیم. پس تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.

کلمه عبور تراکنش ارز دیجیتال چیست؟

کلمه عبور تراکنش، که به انگلیسی transaction password یا transaction pin نامیده می‌شود، یک ویژگی امنیتی است که در دنیای ارزهای دیجیتال برای تأیید و انجام تراکنش‌ها استفاده می‌شود. این کلمه عبور یا پین اختصاصی به کاربران اجازه می‌دهد تا تراکنش‌های مالی خود را در پلتفرم‌های معاملاتی ارز دیجیتال یا کیف پول‌های دیجیتال تأیید کنند. کلمه عبور تراکنش معمولاً شامل یک رمز عبور یا پین متفاوت از کلمه عبور حساب کاربری است تا لایه اضافی از امنیت را فراهم آورد و از دسترسی غیرمجاز به منابع مالی جلوگیری کند. استفاده از کلمه عبور تراکنش به ویژه هنگام انجام تراکنش‌های بزرگ یا حساس اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.

چگونه تراکنش در ارزهای دیجیتال انجام می‌شود؟

هر تراکنش از سه بخش اصلی تشکیل شده است: ورودی،‌ مقدار و خروجی.

مثلا در نظر بگیرید مایکل بخواهد مقداری بیت کوین برای جیم بفرستد. «ورودی» شامل آدرس بیت کوین فرستنده و گزارشی از اینکه این کوین‌ها کجا بوده‌اند می‌شود. در این مثال آدرس کیف پول ارز دیجیتال (والت) مایکل و گزارشی از کوین‌های داخل آن ورودی می‌باشند. «مقدار» همان مقدار بیت کوینی است که مایکل در نظر دارد ارسال کند. و مورد آخر یعنی «خروجی» آدرس والتی که بیت‌ کوین به آن ارسال می‌شود، یعنی همان ولت جیم است.

به زبان ساده، اگر مایکل بخواهد مقداری بیت کوین برای جیم بفرستد، اول باید درخواست خود را بر روی شبکه منتشر کند. در مرحله بعد شبکه این تراکنش را تائید خواهد کرد. در درجه اول شبکه تائید می‌کند که مایکل میزان کافی بیت کوین برای ارسال داشته باشد و همچنین بررسی می‌کند که این دارایی برای شخص دیگری ارسال نشده باشد. زمانی که شبکه تراکنش را تائید کرد،‌ تراکنش به همراه سایر تراکنش‌ها در داخل یک بلاک قرار گرفته و به بلاکچین اضافه می‌شود. هنگامی که تراکنش‌ها به بلاکچین اضافه می‌شوند غیرقابل دستکاری و غیرقابل بازگشتند. هر گونه دستکاری یا تغییر آن‌ها به معنای انجام مجدد تراکنش‌هایی است که در بلاک‌های موفق قرار دارند.

بررسی تراکنش با نگاهی عمیق‌تر

واقعیتی که در مورد تراکنش‌های بیت کوین باید بگوییم این است که علیرغم اینکه بیت کوین از والت‌های بیتکوین ارسال و یا به آن‌ها فرستاده می‌شود، اما واقعا بیت کوینی در داخل این والت‌ها ذخیره نمی‌شود. والت‌ها تنها آدرس‌های بیت کوین را نگه می‌دارند و همچنین گزارشی از تمام تراکنش‌هایی که انجام داده‌اید. آدرس‌های بیت کوین رشته‌های بلند 34 کارکتری از حروف و اعداد هستند که تحت عنوان کلید عمومی شناخته می‌شوند. این همان آدرسی است که شما با سایرین به اشتراک می‌گذارید و افراد به آن بیتکوین ارسال می‌کنند. هر کلید عمومی کلید خصوصی متناظری دارد. کلید خصوصی رشته‌ای 64 کارکتری می‌باشد که از حروف و اعداد تشکیل شده است و شما برای «امضا کردن» تراکنش‌ها از آن استفاده می‌کنید.

به بیان ساده‌تر، می‌توانید کلید عمومی را آدرس ایمیل و کلید خصوصی را گذرواژه ایمیل خود در نظر بگیرد. با خیال راحت می‌توانید آدرس ایمیل خود را با سایرین به اشتراک بگذارید اما به هیچ عنوان نباید گذرواژه خود را در اختیار کسی قرار دهید؛ چرا که از این طریق سایرین می‌توانند ایمیل‌های شما را بخوانند. ماجرا در مورد کلیدهای خصوصی و عمومی نیز به همین صورت است با این تفاوت که به جای اینکه به ایمیل شما دسترسی داشته باشند به بیت کوین‌های شما دسترسی خواهند داشت.

بگذارید به مثال مایکل و جیم برگردیم. بعد از وارد کردن تمام جزئیات تراکنش (مقدار و آدرس والت جیم)،‌ مایکل از کلید خصوصی خود برای امضا کردن تراکنش استفاده می‌کند و باعث می‌شود دکمه ارسال فعال شود. در این زمان، تراکنش بر روی شبکه قرار می‌گیرد و منتظر تائید شبکه است. شبکه همخوانی امضا (کلید خصوصی) را با کلید عمومی متناظر آن بررسی می‌کند. در صورت همخوانی، ماینرها تراکنش را تائید می‌کنند. هنگامی که تراکنش مایکل و جیم سه تائید (confirmations) گرفت، اطلاعات آن تراکنش بر روی بلاکچین ثبت شده و جیم می‌تواند از دارایی بیت‌کوینی خود استفاده کند. ماینرها برای تائید تراکنش‌ها در ازای هر بلاک بیت کوین پاداش دریافت می‌کنند.

در تکنولوژی بیت کوین می‌توانید آدرس‌ها را به عنوان حفاظ امنیتی شفاف در نظر بگیرید، همگان می‌توانند پشت این حفاظ را ببینند اما تنها شما هستید که می‌توانید به دارایی خود دسترسی داشته باشید.

چقدر زمان می‌برد تا تراکنش‌های بیت کوین تائید شوند؟

تراکنش‌های بیت کوین سرعت متفاوتی دارند که به عوامل متعددی وابسته است. باید به خاطر داشت که تمامی تراکنش‌ها باید توسط ماینرها تائید شوند. زمانی که تعداد تراکنش‌های ارسال شده به شبکه بالا باشد، تراکنش‌ها در صف قرار می‌گیرند و تراکنش شما فورا در یک بلاک جای داده نخواهد شد. بنابراین، تراکنش شما باید منتظر بماند تا بلاک بعدی ایجاد شود.

عامل دیگری که در طولانی شدن زمان تائید بلاک‌ها دخیل است اندازه بلاک‌های بیت کوین است. احتمال این وجود دارد که حجم بلاک‌ها در آینده بیشتر شوند،‌ اما در پروتکل کنونی حجم بلاک‌ها حداکثر mb1 می‌باشد. به همین خاطر تنها تعداد محدودی تراکنش در هر بلاک قرار می‌گیرد. این امر باعث شده است تا زمان تائید تراکنش‌ها و در نتیجه کل شبکه کند عمل کند.

در برخی از موارد، سرعت تراکنش شما به پردازنده بلاکچینی که از آن استفاده می‌کنید وابسته است.

• زمان متوسط تائید تراکنش بیت کوین از سال 2017 تا 2020 

متوسط زمان تائید برای یک تراکنش بیت کوین در اکتبر سال 2020 حدود 12.74 دقیقه بوده است. تا این تاریخ حداکثر زمانی که تائید تراکنش‌ها به طول انجامیده بود در ماه می سال 2019 با تقریبا 12 دقیقه بود. طولانی‌ترین شدن زمان تراکنش ممکن است برای معامله‌گران رمز ارزها مشکلی ایجاد نکند، اما ممکن است دیگر بیت کوین برای انجام معاملات جذاب نباشد.

• دلایل رخ دادن نوسانات و مدت زمان انجام تراکنش‌ها

در حالی که در شرایط فعلی این ارزها کمتر برای انجام معاملات واقعی استفاده می‌شوند، اما سرمایه‌ گذاران با هدف سرمایه‌گذاری و کسب سود به سمت بیت کوین و دیگر ارزهای مجازی هجوم آورده‌اند. نوسانات قیمتی ممکن است منجر به تغییراتی در فعالیت‌های سرمایه‌ گذاری شده و این امر نیز ممکن است منجر به رخ دادن تغییراتی موازی در زمان انجام تراکنش‌ها شود. همچنین با توجه به امنیت الگوریتم بیت کوین که مبتنی بر یک دفتر کل توزیع شده (a distributed ledger) است، افزایش تعداد بیت کوین‌های در گردش ممکن است منجر به طولانی‌تر شدن زمان تراکنش‌ها شود.

مقایسه تراکنش‌های داخلی و خارجی

براساس نوع تراکنشی که انجام می‌دهید، تراکنش شما با سرعت متفاوتی انجام خواهد گرفت.

به عنوان مثال، اگر بخواهید از یک ولت بایننس به ولت بایننس دیگری بیت کوین ارسال کنید (تراکنش داخلی) تراکنش در لحظه انجام می‌شود. با این وجود، اگر بخواهید از ولت بایننس به ولت خارجی دیگری بیت کوین بفرستید (یا برعکس)،‌ این تراکنش باید در بلاکچین بیتکوین تائید شود. اگر با تراکنش‌های خارجی به مشکلی برخورد کردید، می‌توانید وضعیت تراکنش بیت کوین خود را پیگیری کنید. در این زمینه سایت‌های مختلفی وجود دارند که وضعیت تراکنش شما را با توجه به نوع رمزارز نشان می‌دهند از جمله سایت بلاکچین (blockchain)، بلاکچیر (blockchair)، ات‌پلورر (ethplorer) و …

معمولا در تراکنش‌های داخلی کارمزد انتقال صفر می‌باشد ولی در تراکنش‌های خارجی مبلغی از والت فرستنده یا مقدار تراکنش کسر می‌شود.

کارمزد تراکنش (transaction fees) در شبکه بلاک‌چین چیست؟

هزینه‌ای که کاربران جهت تایید تراکنش‌های خود به شبکه پرداخت می‌کنند را کارمزد تراکنش می‌گویند. به بیانی دیگر ماینرها برای تائید تراکنش‌های بیتکوین شما، کارمزد تراکنش‌ها را به عنوان پاداش می‌گیرند. این هزینه‌ها معمولا در زمان‌های مختلف با توجه به شلوغی شبکه متفاوت هستند. هرچه کارمزدی که شما برای تراکنش خود در نظر گرفتید بیشتر باشد، آنگاه تراکنش شما سریع‌تر تایید خواهد شد. بسته به پلتفرمی که از آن استفاده می‌کنید، روش‌های متفاوتی برای محاسبه کارمزدها وجود دارد.

در برخی از پلتفرم‌ها، تراکنش‌های خارجی کارمزد ثابتی دارند، مانند پلتفرم پکسفول که برای تراکنش‌های بین 0 تا 9.99 دلار هزینه انتقال0.0001 btc می‌باشد و برای تراکنش‌های بین 10 تا 19.99 دلار کارمزد برابر با 0.0002 بیتکوین و برای تراکنش‌های بیشتر از 20 دلار کارمزد 0.0005 بیت کوین می‌باشد. ولی در برخی دیگر از پلتفرم‌ها یا والت‌ها، کارمزدهای انتقال با توجه به زمان متفاوت است. مانند والت بلاکچین، اگزودوس و …

در این کارمزدها، پاداش ماینرها و هزینه ارتقای زیرساخت‌های والت در نظر گرفته شده است.

چگونه می‌توانم تراکنش‌ خود را در بلاکچین جستجو کنم؟

جستجوگر بلاک (block explorer) یک روش بصری بسیار جذاب برای جستجو در بلاک چین رمز ارزها ارائه می‌دهد. سرویس block explorer بلاکچین در اوت سال ۲۰۱۱ راه‌اندازی شد و این برای همه شروع راهی بود که بتوانند تراکنش‌های بیتکوین خود را به همراه انواع نمودارهای کاربردی و آمارهایی در مورد فعالیت در شبکه مورد مطالعه قرار دهند.

برای جستجوی یک تراکنش بیتکوین، شما می‌توانید به لینک https://www.blockchain.com/explorer مراجعه و از نوار جستجوی قابل دسترسی در قسمت سمت راست بالای صفحه استفاده کنید. در این قسمت می‌توانید آدرس بیتکوین، هش تراکنش، یا شماره بلاک را در کادر مربوط به جستجو وارد کنید.

زمانی که دکمه اینتر را بزنید اطلاعات مربوط به درخواست شما نمایش داده می‌شود.

منظور از تراکنش‌های درون زنجیره‌ چیست؟

تراکنش‌های درون زنجیره به آن دسته از تراکنش‌های ارزهای دیجیتال گفته می‌شود که بر روی بلاکچین انجام می‌شوند. یعنی در بلاکچین ثبت و ضبط می‌شوند و نیازمند تائید بلاکچین هستند. تمام تراکنش‌هایی که در این دسته قرار می‌گیرند تنها در صورتی قابل قبول می‌باشند که بلاکچین آن‌ها را بر روی دفتر کل عمومی ثبت می‌کند.

• در هم شکستن تراکنش‌های درون زنجیره

در هر تراکنش یک توکن رمزنگاری شده مشخص منتقل می‌شود و بعد از تائید، جزئیات آن بر روی بلاک‌های بلاکچین ثبت شده و پس از تایید نسخه‌ای از آن بر روی شبکه کلی ارزهای دیجیتال قرار می‌گیرد. براساس پروتکل شبکه، زمانی که یک تراکنش به اندازه کافی از کاربران یا مکانیسم اجماع آن شبکه تائید می‌گیرد (confirmations)، غیرقابل بازگشت می‌شود. تنها با در دست گرفتن بخش زیادی از توان پردازشی یک بلاکچین برای اجماع می‌توان یک تراکنش ثبت شده را تغییر داد.

برای اینکه تراکنش‌های بلاکچین ایمن، قابل تائید و شفاف بمانند،‌ تراکنش‌های روی زنجیر باید در لحظه انجام شوند. اما در حقیقت اینطور نمی‌شود، و مشابه هر امری این تراکنش‌ها نیز معایبی دارند.

تراکنش‌های درون زنجیر به ندرت در لحظه انجام می‌شوند و باید برای تأیید مدتی (که بازه زمانی آن تصادفی است) منتظر بمانند تا به اندازه کافی از جانب شرکت کنندگان شبکه تائید بگیرند. به عنوان مثال، اگر حجم تراکنش‌ها بالا باشد، سایر تراکنش‌ها باید منتظر بمانند تا ماینر یا نود مربوطه این تراکنش‌ها را یکی یکی تائید کند.

یکی از ویژگی خاص بلاکچین این است که جزئیات تراکنش‌های انجام شده در این پلتفرم به صورت عمومی ثبت و نشر می‌شوند. این امر سبب می‌شود تا نشانه‌های کافی برای مرتبط ساختن آدرس طرف‌های معامله با هویت مشارکت‌کنندگان پشت آنها فراهم شود. بدین ترتیب، این مسئله منجر به تهدید ویژگی ناشناس بودن بلاکچین و امنیت کاربران آن می‌شود. مثلا، اگر با دقت الگوی تراکنش‌های دریافت شده و ارسال شده یک آدرس بررسی شود، مانند معاملاتی که برای سفارش آنلاین کالا صورت می‌گیرد، ممکن است بتوان تا حدی هویت یک کاربر را کشف کرد.همچنین تراکنش‌های درون زنجیره‌ای هزینه‌بردار هستند. زیرا ماینرها برای تایید یک تراکنش در کوتاه‌ترین زمان ممکن در ازای انجام خدمات تائید و اعتبارسازی از کاربران طلب کارمزد می‌کنند. در بعضی مواقع این کارمزد می‌تواند با توجه به پتانسیل مقیاس‌پذیری شبکه و حجم معاملات بسیار افزایش یابد. به عنوان مثال، مسئله‌ی کارمزد بالا در گرد و غبار (داست) بیت کوین مشکلاتی را به وجود می‌آورد. در این مواقع، به دلیل کارمزد بالای انتقال، گرد و غبار بیت کوین یا مقادیر ناچیز بیت کوین نمی‌توانند معامله شوند.تراکنش‌های درون زنجیره‌ای امکانات زیادی را نیز به کاربران ارائه می‌کنند. در فازهای اولیه‌ی بلاکچین، زمانی که حجم معاملات کم و کارمزد صفر/ حداقل می‌باشد، معاملات درون زنجیره قابلیت تسویه‌ی آنی را دارند. اما پروتکل‌های جدید شبکه و رمزارزها با هدف حفظ زمان در انجام تراکنش، کارمزد حداقل و امکان تسویه در لحظه به وجود می‌آیند. تراکنش‌های درون زنجیره‌ای، اگر یک بار بر روی بلاکچین تائید و نهایی شوند، دیگر نمی‌توانند باطل شوند. تنها در صورتی امکان ابطال یک تراکنش وجود دارد که اکثریت قدرت هش شبکه بر انجام چنین کاری توافق کنند. این مسئله باعث می‌شود تا تراکنش‌های درون زنجیره‌ای قابل اعتماد‌تر و در برابر کلاهبرداری‌ها ایمن‌تر باشند.

منظور از تراکنش‌ ارزهای دیجیتال در خارج از زنجیره چیست؟

منظور از تراکنش‌های خارج از زنجیره آن دسته از تراکنش‌هایی است که برای انتقال دارایی از یک شبکه به شبکه دیگر انجام می‌شوند. در ارزهای ایجاد شده بر پایه بلاکچین، تراکنش‌های خارج از زنجیره نقطه مقابل تراکنش‌های داخل زنجیره می‌باشند.این گونه تراکنش‌ها به دلیل هزینه پایین و تقریبا صفر خود مخصوصا برای جا به جا کردن دارایی‌هایی با حجم بالا، مطلوب هستند.

• تراکنش‌های خارج از زنجیره چطور کار می‌کنند؟

بهترین راه برای بیان ویژگی‌های تراکنش‌های خارج از زنجیره این است که آن‌ها را با تراکنش‌های داخل زنجیره مقایسه کنیم.

یک تراکنش داخل زنجیره یا به اختصار همان «تراکنش» زمانی تائید می‌شود که بلاکچین آن را بر روی دفتر کل گسترده خود نشان دهد. این تراکنش‌ها باید توسط تعداد کافی از اعضا تائید و اعتبارسنجی شوند تا جزئیات آن‌ها بر روی بلاک‌های مناسب پیاده شده و اطلاعات ضروری مربوط به آن‌ها بر روی کل شبکه بلاکچین منتشر شود. این امر موجب می‌شود که تراکنش‌ها غیرقابل بازگشت باشند.

تنها با در دست داشتن بخش اعظمی از توان پردازشی شبکه می‌توان این تراکنش‌ها را برعکس کرد.

اساسا، تمام مراحل تکمیل یک تراکنش داخل زنجیره در داخل بلاکچین انجام می‌شود و این بلاکچین است که انجام و ارزش آن تراکنش را نشان می‌دهد.

برعکس، در یک تراکنش خارج از شبکه ارزش به خارج از شبکه بلاکچین منتقل می‌شود. برای این کار روش‌های متعددی وجود دارد:

1. این تبادل می‌تواند با توافق طرفین انجام شود.
2. می‌توان در این تراکنش‌ها از یک شخص سوم کمک گرفت که انجام شدن تراکنش را تضمین کند. در حال حاضر سیستم‌های پرداختی مشابه پی‌پل با این روش کار می‌کنند.

روش دیگر تراکنش‌های خارج از زنجیره استفاده از مکانسیم‌های پرداخت به کمک کوپن است. به این ترتیب که فرد به جای توکن‌های رمزارز، کوپن‌های مربوطه را می‌خرد و کدهای آن را به شخص دیگر می‌دهد و آن شخص با داشتن کد می‌تواند ارز خود را آزاد کند. بسته به ارائه دهنده خدمات کوپن، این فرد می‌تواند فرآیند باز خرید را برای همان ارزدیجیتال یا ارز دیگر انجام دهد.

ساده‌ترین روش این است که دو طرف معامله، کلیدهای خصوصی حساب‌هایی که مقدار یکسانی از کوین‌های رمزنگاری شده در آن‌ها قرار دارد را با یکدیگر مبادله کنند. با این روش کوین‌ها از آدرس/ولت آن فرد خارج نمی‌شوند و تنها مالکیت آن‌ها عوض می‌شود.

مزایای مبادلات خارج از زنجیر

1. در تراکنش‌های خارج از شبکه تبادل به صورت آنی انجام می‌شود. تائید یک تراکنش داخل زنجیره می‌تواند بسته به بار شبکه و تعداد تراکنش‌هایی که منتظر تائید هستند، به طول بیانجامد.
2. از آنجایی که در تراکنش‌های خارج از زنجیره بلاک چین دخیل نیست، عموما کارمزدی به این نوع از انتقالات تعلق نمی‌گیرد. نیازی نیست ماینر یا اعضا شبکه تراکنش را تائید کنند؛ بنابراین کارمزدی وجود ندارد. همین امر تراکنش‌های خارج از زنجیر را به گزینه مطلوبی تبدیل کرده است، مخصوصا در مواردی که باید حجم زیادی جا به جا شود. از طرفی،‌ ممکن است در مواقعی تراکنش‌های داخل زنجیره گران تمام شوند. به عنوان مثال، در مورد غبارهای بیت کوین،‌ که میزان موجودی از کارمزد تراکنش کمتر است و فرد نمی‌تواند تمام دارایی خود را منتقل کند.
3. در تراکنش‌های خارج از زنجیره امنیت و محرمانه ماندن هویت اشخاص بیشتر تامین می‌شود؛ چرا که جزئیات به صورت عمومی منتشر نمی‌شوند. اما در تراکنش‌های داخل زنجیره با بررسی الگوی تراکنش‌های یک آدرس می‌توان تا حدی به هویت دارنده آن آدرس پی‌برد.

تفاوت تراکنش‌های بیت کوین با تراکنش‌های کارت اعتباری در چیست؟

اکثر مردم کارت اعتباری دارند که می‌توانند برای پرداخت هزینه‌ها از آنها استفاده کنند. اما برخی از آنها بیت کوین هم در اختیار دارند. مردم از کدامیک باید استفاده کنند؟ و چه زمانی دارایی خود را افزایش دهند؟

• تراکنش‌های بیت کوین

مخترع بیتکوین، ساتوشی ناکاموتو عنوان اصلی وایت پیپر (white paper) بیت کوین را «سیستم پرداخت الکترونیکی نظیر به نظیر» (peer-to-peer cash system) قرار داده است. زیرا در این مقاله به تشریح تفاوت‌های اصلی بین تراکنش‌های بیت کوین و کارت‌های اعتباری پرداخته است.

پرداخت‌های بیتکوین شبیه به انتقال‌های اینترنتی یا تراکنش‌های نقدی است. اما این تراکنش‌ها بدون اینکه از مجرای مؤسسات مالی دیگری عبور کند به صورت مستقیم از شخصی به شخص دیگر پرداخت می‌شود. پردازش پرداخت‌ها از طریق یک شبکه خصوصی کامپیوتری انجام می‌شود و هر تراکنش در یک بلاک چین که به صورت عمومی است، ثبت می‌شود. بیتکوین مبتنی بر تکنولوژی نظیر به نظیر است که متکی به بلاک چین می‌باشد. در واقع، رمزنگاری امنیت آن را بدون نظارت بخش ثالثی تضمین می‌کند.

هنگامی که یک تراکنش بیت کوینی انجام می‌دهید، ارائه هویت فردی مثل نام و آدرس شما ضروری نیست.

• تراکنش‌های کارت اعتباری

در مقابل، تراکنش‌های کارت‌های اعتباری مستلزم این است که پرداخت خریدار به فروشنده می‌بایست از طریق واسطه‌های مالی انجام شود. به عبارتی دیگر، پول می‌بایست از حساب خریدار خارج شده و با اجازه واسطه‌های مالی به فروشنده انتقال یابد. به عنوان مثال، یک تراکنش با کارت اعتباری ویزا (visa) شامل چهار طرف است: فروشنده، تامین‌کننده (مؤسسه مالی که امکان پرداخت به فروشنده را فراهم می‌آورد) صادرکننده (بانک صاحب کارت) و شخص دارنده کارت.

تفاوت‌های اصلی میان کارت‌های اعتباری و بیت کوین

تراکنش‌های بیتکوینی با استفاده از آدرسی که شامل حروف و عدد می‌باشد، به صورت ناشناس انجام می‌شود. که با هر تراکنش این آدرس تغییر می‌کند. پرداخت‌های بیت کوینی را نیز می‌توان به وسیله‌ی دستگاه‌های موبایل با استفاده از کدهای qr انجام داد.

در حالی که کارت‌های اعتباری در کیف پول‌های فیزیکی نگهداری می‌شوند، اما بیت کوین به کیف پول‌های الکترونیکی نیاز دارند و برای ارسال و دریافت آنها باید حتما از کیف پول‌های دیجیتال استفاده کرد. این کیف پول‌های دیجیتالی می‌توانند در کامپیوتر، گوشی هوشمند و یا در فضاهای ابری شخصی شما ذخیره شوند.

تراکنش‌های بیت کوین غیرقابل بازگشت هستند و فقط توسط فرد گیرنده قابل استرداد است. به عبارت دیگر، تفاوت اساسی موجود میان تراکنش‌های بیت کوین و کارت‌های اعتباری این است که در تراکنش‌های کارت‌های اعتباری، تراکنش قابل لغو است. این بدان معناست هنگامی که پرداخت با بیتکوین انجام می‌شود، پرداخت به هیچ عنوان بازنمی‌گردد، مگر اینکه فروشنده پرداخت را به خریدار بازگرداند. اما در کارت‌های اعتباری بازگرداندن وجه در صورت کلاهبرداری و یا تراکنش‌های مشکل‌دار انجام می‌شود.